Muggenzifterij

Hij sprong op me en bleef zitten. Daardoor kon ik hem goed zien. Hij heeft een klein, dun en fragiel lichaam. Zes dunne pootjes en achterop zijn lijf twee vleugels/antennes waarmee hij lijkt te ruiken. Ook zag ik dat hij een hele kleine kop heeft met een soort zuigsnuit. Hij kriebelt een beetje en eigenlijk wil ik hem het liefst zijn nek omdraaien. En toch doe ik het niet……ik staar hem gebiologeerd aan.

Is het wel een hij of is het een zij?? Hij hield zijn twee vleugels achter zijn rug gevouwen en zijn achterste paar poten lijken wat langer en staken ook naar achteren, alsof ze in rust zijn. 

En nog altijd zit hij daar, al zo’n zes minuten. Doodstil op mijn arm, alleen zijn zuigsnuit beweegt heen en weer. ‘Wat ruikt hij toch’, vraag ik me af. Ik blijf staren en denk aan het boekje dat ik onlangs gelezen heb, waar allerlei feitjes in stonden. Als het een ‘hij’ is ben ik veilig. Is het een ‘zij’ dan ben ik ernstig in de aap gelogeerd. De ‘zij’tjes’ gaan tijdens het paarseizoen op jacht naar een vruchtbaar goedje tot ze voldoende gescoord hebben om hun eitjes aan te maken. 

Ineens zit hij niet rustig meer op mijn arm, hij loopt wat heen en weer op zijn hoge poten en plots voel ik een felle steek. 

Wat een vampier!, Volgezogen met mijn bloed zweeft ze weg. Zij heeft me gestoken en nog venijnig ook. Ik kijk en zie een rode plek ontstaan. Zoemend gaat ze er van door. Ik hoor heel zachtjes in mijn linkeroor: ‘hihihi, dat ging goed!’. 

Dat laatste verbeelde ik me dat nou of heb ik het echt gehoord? Na een half uur, zat er een flinke rode jeukende bult op mijn arm. En de volgende ochtend? Vond ik twaalf jeukbultjes op mijn lichaam. Ze zal toch niet al haar vriendinnen hebben gehaald? 

De volgende keer draai ik haar direct de nek om!

Enkel berichtnavigatie

← Ouder bericht

Nieuwer bericht →